Op het dak van de opera!
Daar stond ik dan, bovenop het dak van het operahuis is Oslo.
Daar stond ik niet zomaar. De afgelopen jaren ben ik druk bezig om van mijn hoogtevrees af te komen.
Ik houd namelijk vreselijk van bergen, uitzichten en dus ja hoogtes! Ik was vroeger een echt klimgeitje en heb mijn ouders vaak de schrik om het hart laten slaan. Maar ergens in mijn jeugd is mijn innerlijke klimgeitje ontzettend geschrokken terwijl ik op een hoog kasteel aan het rondrennen was.
Daarna was de onbevangenheid op hoogte nooit meer hetzelfde.
Toen ik nog geen moeder was, leverde dit nog niet al te veel problemen op. Een enkele keer was ik extra snel op de berg. Elke keer als het spannend werd zette ik een eindspurt in, zodat ik supersnel op de (veilige) plek van bestemming aankwam (oké, op die ene keer op de skipiste na toen ik volkomen bevroren op mijn plek bleef zitten waar ik gevallen was en afdroop via de skilift naar beneden ;)),
Op het moment dat ik moeder werd, veranderde dit. Het klimgeit gen was definitief doorgegeven. De combinatie van een vol beschermd moeder instinct en mijn hoogtevrees zorgde ervoor dat ik al die leuke dingen met hoogte niet meer deed. Ik ging niet meer mee naar boven, want ik reageerde dusdanig schrikkerig dat ik bang was mijn hoogtevrees door te geven.
Sindsdien heb ik al meerdere keren een poging gedaan om van mijn hoogtevrees af te komen, door (wat iedereen zegt) uit mijn comfortzone te komen. That’s where the magic happens. Toch?
Maar elke keer kreeg ik er een extra angstig moment bij. Wat mijn hoogtevrees en uiteindelijk de angst voor hoogtevrees alleen maar voedde.
Dit jaar ging ik het anders doen. Het dak van het operahuis was prima te beklimmen. Mijn lief en kids gingen alvast naar boven en ik zorgde ervoor dat ik op mijn eigen tempo de ‘klim’ kon maken.
Dus steeds een stukje hoger, comfortabel worden en dan weer een stukje hoger.
En uiteindelijk kon ik bovenop staan en genieten van het uitzicht
Overwinning!
Je hoeft dus niet altijd compleet uit je comfortzone te gaan om magie te ervaren, om successen te behalen, om over je angsten heen te komen.
Soms is het echt voldoende en juist goed om aan de rand van je comfortzone te spelen en zo je comfortzone uit te rekken en te vergroten.
Ben ik nu helemaal over mijn hoogtevrees heen? Nee. Maar het innerlijke klimgeitje heeft wel weer plezier gevonden en gaat echt weer regelmatig de hoogte opzoeken.
Onderschat nooit de kracht van kleine stapjes en het vieren van successen! Hoe klein ze dan ook lijken ;).
Kijk ook eens bij mijn aanbod: https://mind-sense-go.nl/mind-sense-go.nl/aanbod/