ADD bestaat niet?!
” ADD is iets wat verzonnen is. Waar waren al die mensen dan eerder? Het is een kwestie van opvoeding. Komt je dit bekend voor? Misschien heb je zelf ook wel eens van die gedachten gehad.
Ik in ieder geval wel. Maar dan misschien niet op die manier waarop de meeste mensen het zouden denken.
Elke keer als ik kenmerken van AD(H)D voorbij hoorde komen dacht ik: ‘Dat is toch normaal?’, ‘Dat is toch normaal?’, ‘Dat is toch normaal?’. Hoezo? ‘Dat is toch normaal?’. ‘Huh? Dat heeft toch iedereen?’ Uiteraard bedenkend in mijn hoofd, omdat je een anders tekort doetUiteindelijk bedacht ik mij dat ik mij maar eens moest gaan inlezen in het hele verhaal. Google open, boeken besteld…. En het was alsof ik mijn hele levensverhaal las. Hoe bizar.
Met name het verhaal van het ADD meisje, dat onzichtbaar leidde in de klas. Dat meisje wat heel veel sociale structuren niet snapte. Dat meisje wat heel stil in de klas onder mega stress zat te hopen dat zij geen beurt kreeg, omdat ze geen idee had waar het nu eigenlijk om ging. Dat meisje dat het qua cijfers het ondanks alles het toch wel goed deed en dus niet opviel. Het meisje dat elke dag doodmoe thuiskwam. Het meisje waarvan daardoor gedacht werd dat het misschien ME had of wat dan ook. Dat meisje werd volwassen. Dat meisje heeft doorgevochten en zich als associatief denker gestopt in de ‘dwangbuis’ die lineair denken heet. Dat betekende plannen, plannen en nog meer plannen. Zo veel zelfs, dat ze dacht dat ze daar goed in was en zo zelfs terecht kwam in een baan als juridisch beleidsmedewerker. Waar ze, achteraf gezien, haar dagen zo volplande met deadlines dat al haar zo hard benodigde focus gedreven werd door adrenaline (deadline stress). Dat meisje dat uiteindelijk na jaren en jaren van overbelasting vanuit haar jonge jeugd op school en het wegvallen van haar copingmechanisme sporten (kruisbandblessure) in een zware burn-out belandde. Het leven vanuit overbelasting was immers haar normaal. Die herkende ze helemaal niet.
Dat meisje dat op haar 33e de diagnose ADD kreeg, en na haar diagnose viel in een emotionele wirwar van gevoelens terecht kwam, omdat alles waar ze haar hele leven tegenaan had gelopen een oorzaak had, een reden. Omdat alle oordelen en zelfoordelen waar ze tegenaan was gelopen ook een reden had. Alle gemiste kansen, moeilijkheden, het anders voelen, de vermoeidheid, de coping.
Haar hele leven mocht vanuit een ander perspectief gezien worden, de dingen in een ander licht gezet.
Dat meisje heeft daarna haar hele eigen weg gevonden, met vallen en opstaan.
Dat meisje heeft nu een liefdevol gezin met drie geweldige kinderen.
Dat meisje is een succesvol bedrijf aan het opbouwen rondom leefstijl en waarmee ze mensen zoals zichzelf wil helpen het mooie in te zien van ADD en hoogsensitiviteit (gaat vaak samen).
Dat meisje dat leefstijl kan inzetten om de nags van ADD en HSP te verminderen.
Dat meisje dat veerkracht weet op de bouwen om de ervaringen uit het verleden te kunnen accepteren en te zien in een ander daglicht en juist vanuit die ervaringen te kunnen gaan bouwen.
Dat meisje dat samen met mensen die zich herkennen in ADD en/ of HSP een eigen gebruiksaanwijzing kan opbouwen waarmee ze zich vrijer voelen, waardevol voelen en het leven voluit kunnen gaan leven.
Daar staat dat meisje nu. Op het punt om super waardevolle trainingen uit te rollen rondom ADD en hoogsensitiviteit die ervoor zorgen dat mensen het leven, hun ADD en hoogsensitiviteit nooit meer hetzelfde zullen zien en ervaren. En dat ze werkelijk vanuit hun kracht gaan leven.
Ik ben Maike. ADD-er en HSP-er en whatever else op de lijn van neurodiversiteit. Eigenlijk houd ik niet van hokjes of stempeltjes. Ik herken mijzelf namelijk ook voor een heel deel in neurotypische kenmerken (de normaal), maar bijvoorbeeld ook in een deel van de kenmerken van autisme. Eigenlijk licht iedereen ergens op de lijn van neurodiversiteit. Het is alleen soms wel handig om te weten waar je staat en hoe je in elkaar zit en dat hoe jij gewired bent staat in verhouding met de eisen en verwachtingen van de maatschappij om je heen. Het helpt je om te kijken waar de behoeftes liggen, waar eventueel hulp bij nodig is en waar je juist in kan excelleren.
Tegelijkertijd weet ik dus ook hoe heftig, disruptief en tegelijk opluchtend en kansgevend een diagnose kan zijn.
Wil jij of ken jij mensen die met behulp van leefstijl, het ontwikkelen van veerkracht en focusstrategieën voor associatief denken mensen hun leven voluit willen gaan leven? Hou dan mijn pagina in de gaten.
Binnenkort volgt meer informatie!