Daar zat ze… stil tegenover mij.
Van haar plannen om meer te gaan bewegen, was niets terecht gekomen.
Ze voelde zich schuldig en een mislukkeling. Zie je wel, ik kan ook niets.
Ik kan niet eens mijn dagelijkse wandelingetje maken.
Maar ik ben ook zooo moe als ik thuiskom van mijn werk. Ik kan alleen maar denken aan bankhangen en netflixen.
Even dat hoofd uit, afleiding..
Is dat waar dat je zooo moe bent?
Ehhh, ja mijn hoofd zit altijd zo vol van werk. Ik zit de hele dag keihard te werken.
Ben je absoluut zeker dat het waar is, dat je zo moe bent?
Lichtelijk geïrriteerd antwoord ze; hoezo? Ben ik niet moe dan?
Wat doe je? Wanneer je deze gedachte geloofd.
Ja, tsja.. ik kom thuis. Gooi mijn tas aan de kant, pak een wijntje en ga op de bank zitten met de afstandsbediening. Eindelijk rust.
Wat zou je doen zonder deze gedachte?
Wat.. huh? Ehmmm, nou dan zou ik thuiskomen, mijn tas uitpakken en even een boodschapje doen op de fiets. Want, die moet ik ook vaak nog doen en nu schiet dat er vaak bij in.
Wow! Hoe voelt dat?
Heel fijn! Daar wordt ik blij van. Hé, ik voel meteen meer energie.
Probeer je gedachte eens om te draaien?
Iets van “Ik heb nog bergen energie over om iets te doen”?
Als die goed voelt voor jou, dan is hij goed. Kan je drie voorbeelden op opnoemen in je leven, waar deze omkering waar is?
Het blijft even stil. En dan… ja, dat kan ik wel.
Tot een paar jaar terug, was ik veel
actiever. Ik weet nog dat ik eigenlijk energie kreeg van even wat doen. Even er tussenuit. Wandelend of fietsend.
En een paar weken terug nog, toen stond mijn auto bij de garage. Kreeg ik een elektrische fiets mee. Ik dacht nog ‘jeetje, moet dat nou?’, maar ik kwam veel fitter thuis, ook al was ik aan het einde van de dag hondsmoe!
Eigenlijk is dat vaak zo geweest. Als ik genoodzaakt was iets te doen, voelde ik me daarna meestal stukken beter.
Hé, is het niet zo dat ik eigenlijk heel moe ben in mijn hoofd van al dat werken?
En dat ik eigenlijk snak naar beweging en frisse lucht?
Wat denk je zelf?
Dat is het denk ik. Ik ben moe in mijn hoofd, maar niet in mijn lijf. En die vermoeidheid verdwijnt als ik buiten in beweging kom.
Gaat dit je helpen?
Jazeker! Ik heb nu al zin om op pad te gaan.
Heb jij ook vaak gedachten als ‘ik ben gewoon te moe’, of ‘volgende week begin ik echt’, ‘ik heb er echt te weinig tijd voor’? Dan is de kans groot dat je een innerlijke saboteur hebt!
Ik heb er zelf ook één! En net zoals ik de vragen aan mijn cliënte stelde, kan ik deze ook aan mezelf stellen. Dit helpt mij het onderscheid te maken tussen wat echt is (en dus wanneer rust echt even op zijn plaats is), of wanneer iets niet echt is of ik dingen door elkaar haal (zoals fysieke en mentale vermoeidheid).
Dit kan je jezelf ook aanleren! En anders help ik jou daar graag mee.
Dat bedoel ik nu met ‘tools for life’. Technieken die je meekrijgt in je rugzak en die je kan pakken wanneer je ze nodig hebt.
.